Ταινία της εβδομάδας
| To 13o Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης στο Ηράκλειο |
|
ΝΕΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΠΑΓΟΠΟΙΕΙΟΝ FIRST FLOOR UNDERGROUND ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 13ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Για δεύτερη συνεχή χρονιά, η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου και η Κινηματογραφική Ομάδα του Πανεπιστημίου Κρήτης, φιλοξενούν τις περιφερειακές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με το Παγοποιείον First Floor Underground, την Τρίτη 29, Τετάρτη 30 και Πέμπτη 31 Μαρτίου. Οι ταινίες της πρώτης μέρας θα έχουν ανθρωπιστικά και κοινωνικά θέματα, τη δεύτερη μέρα θα παρουσιαστούν καλλιτεχνικά, κυρίως μουσικά, ντοκιμαντέρ, ενώ η τρίτη μέρα είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένη στον αυτισμό. Η είσοδος σε όλες τις προβολές είναι ελεύθερη.
Το The Greek Crisis Explained είναι η οπτική γωνία της ομάδας σχεδιαστών ΝΟΜΙΝΤ σχετικά με την ελληνική οικονομική κρίση. Η Ελλάδα, ένα νεαρό κακομαθημένο κοριτσάκι καταβροχθίζεται από το Χρέος της, ένα τεράστιο τέρας. Η ΕΕ δεν μπορεί να βοηθήσει την Ελλάδα μόνη της. Και όταν δεν υπάρχει ελπίδα, έρχεται το ΔΝΤ στο παιχνίδι...
Ένας καταυλισμός προσφύγων στα σύνορα Πακιστάν-Αφγανιστάν, φτιαγμένος από χαρτόκουτα και γεμάτος ιστορίες ανθρώπων που έχουν βασανιστεί από την αστυνομία. Μια φυλακή στην Ιορδανία με κελιά που ενώ είναι φτιαγμένα για πέντε ανθρώπους χωρούν εκατό φυλακισμένους, κρεμασμένους στα κάγκελα. Ένας ακόμη αυτοσχέδιος καταυλισμός σε ένα δάσος στην Κένυα, γεμάτος εγκλωβισμένους πρόσφυγες. Ένας ομαδικός τάφος στη Βοσνία Ερζεγοβίνη και ένας ιμάμης που προσεύχεται για τις ψυχές τους.
Οι τσιγγάνες στον Δενδροπόταμο αντικρίζουν με καχυποψία την κάμερα και συνήθως αρνούνται να εκτεθούν στο φακό. Αν όμως δεχτούν, παραδίνονται αυθόρμητα και εκφράζονται χωρίς αναστολές. Η κάμερα περιπλανήθηκε στη γειτονιά αυτή, στη νοτιοδυτική άκρη της Θεσσαλονίκης, και κατέγραψε εικόνες της καθημερινής ζωής στους δρόμους και στις αυλές, στο κομμωτήριο και στο μπακάλικο, καθώς και κουβέντες γυναικών για τη ζωή τους και τις παραδόσεις των Ρομά εκεί.
Τι ήταν η εξέγερση του Δεκέμβρη, ποια τα κοινωνικά υποκείμενα που συμμετείχαν, ποια αίτια την προκάλεσαν και ποια η παρακαταθήκη της για το μέλλον των κοινωνικοπολιτικών διεκδικήσεων; Όλα αυτά τα ερωτήματα προσπαθούν να βρουν απαντήσεις στο ντοκιμαντέρ Οργισμένος Δεκέμβρης, το οποίο γυρίστηκε από μια ομάδα ανθρώπων που συναντήθηκαν στη Θεσσαλονίκη τις πρώτες μέρες μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Στη συλλογή του υλικού βοήθησε επίσης ένα πλήθος ανθρώπων που, από διαφορετικές θέσεις, κατέγραφαν με επιμονή τα γεγονότα. Η ταινία προσπαθεί να περιγράψει το χρονικό της εξέγερσης με τα μάτια όσων συμμετείχαν σε αυτή και πήραν θέση στο συμβάν αυτό, ενώ παράλληλα θίγει κάποιες από τις σημαντικότερες προεκτάσεις των μικρών και μεγάλων ζητημάτων που συζητήθηκαν κατά τη διάρκεια των γεγονότων αλλά και μετά το πέρας τους, μέσα από συνεντεύξεις και εικόνες που πάρθηκαν τις τρεις έντονα φορτισμένες εβδομάδες των κινητοποιήσεων.
ΤΕΤΑΡΤΗ 30/3
“Κοίταζα το κτίριο Χατζηκυριάκου-Γκίκα στην οδό Κριεζώτου 3, όμορφο και ανακαινισμένο. Η πόρτα ήταν ανοιχτή και μπήκα. Πακέτα, πίνακες, γλυπτά, εργάτες να πηγαινοέρχονται και ανάμεσα ο διευθυντής του Mουσείου Μπενάκη κύριος Άγγελος Δεληβορριάς. Μπορώ να ανοίξω την κάμερά μου; ρώτησα. Είπε χαμογελώντας ‘Ναι’. Κι έτσι άρχισε μια περιπλάνηση στην Πινακοθήκη Γκίκα που θα στεγάσει την καλλιτεχνική γενιά του Μεσοπολέμου.”
Το ντοκιμαντέρ προσπαθεί να καταγράψει την ποικιλότητα των μουσικών ρευμάτων και τις νέες τάσεις που αποτυπώνονται στη μουσική σκηνή της πόλης της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης στο σταυροδρόμι ανατολής και δύσης, που πάντα πρωτοπορούσε στα μουσικά πράγματα της χώρας μας. Ένας χάρτης συνόλων, ένα δίκτυο ομάδων και καλλιτεχνικής δημιουργίας φαίνεται να λειτουργεί μέσα στον αστικό χώρο. Εκπρόσωποι από δέκα μουσικά συγκροτήματα, που παράγουν μουσική και κινούνται με βάση την πόλη της Θεσσαλονίκης, μιλούν για τη σχέση τους με την πόλη και την εποχή, για την εποχή της ψηφιακής πραγματικότητας που αρχίζει να κυριαρχεί (Διαδίκτυο), όπου δημιουργοί και καλλιτέχνες διεκδικούν πια «δωρεάν» την προσοχή μας και τη φήμη τους, αλλάζοντας έτσι και τους κανόνες του παιχνιδιού. Τις απόψεις τους εκφράζουν και μουσικοί παραγωγοί, εκπρόσωποι του ραδιοφώνου και της Δημοτικής αρχής.
Μουσικοί της ρέγκε, της πανκ και της μπάνγκρα από το Μπέρμιγχαμ της Μεγάλης Βρετανίας συζητούν για τα ξεχωριστά αντεργκράουντ μουσικά είδη που εκπροσωπούν και εκφράζουν διαφορετικές απόψεις πάνω στο ρόλο που έπαιξε η μουσική για την ανάπτυξη μιας νέας συλλογικής ταυτότητας στην πόλη. Η ταινία διερευνά τα κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά που έδωσαν ώθηση στην ανάπτυξη μιας μουσικής κουλτούρας-γέννημα της πόλης, χρησιμοποιώντας αρχειακό υλικό και πρόσφατες συνεντεύξεις που ρίχνουν φως στην πόλη και τη μουσική της.
ΠΕΜΠΤΗ 31/3
To Αγκαλιάσιμοι είναι μια ταινία για την ομορφιά, το χάρισμα και την αγνή χαρά των ανθρώπων που πάσχουν από την σπάνια γενετική ασθένεια Σύνδρομο Ουίλλιαμς. Παρά τις γνωστικές δυσκολίες, οι άνθρωποι με Σύνδρομο Ουίλλιαμς είναι εξαιρετικά δημιουργικοί και έχουν πλήρη αντίληψη της διαφορετικότητάς τους. Το πάθος και το ταλέντο τους στη μουσική είναι τέτοιο που δεν μπορεί να περιγραφεί, αλλά ούτε και να εξηγηθεί επιστημονικά. Η ταινία περιλαμβάνει μαρτυρίες σημαντικών ερευνητών της ασθένειας από το Ινστιτούτο Σαλκ, το Χάρβαρντ και άλλα κορυφαία ερευνητικά κέντρα, αλλά η καρδιά της αφήγησης είναι κάποιες θαυμάσιες συναντήσεις με ανθρώπους που πάσχουν από Ουίλλιαμς καθώς παίζουν μαζί μουσική, συγχρωτίζονται και γοητεύουν το κοινό.
Η ζωή της Χριστίνης γίνεται ταινία. Η Χριστίνη, μια κοπέλα 31 ετών με σύνδρομο Down, ζει την καθημερινότητά της σε κέντρο εκπαίδευσης και απασχόλησης ατόμων νοητικά υστερούντων. Ντύνεται, βάφεται, φλερτάρει, και θέλει να αρέσει – ο έρωτας κατέχει κεντρική θέση στη ζωή της. Η ιδιαίτερη όμως ενασχόλησή της με το θέατρο και η συμμετοχή της στη θεατρική παράσταση Bella Venezia, των Γιώργου Διαλεγμένου και Λευτέρη Βογιατζή, τη φέρνουν στο επίκεντρο του προβληματισμού που αναφέρεται στην ένταξη των νοητικά υστερούντων ατόμων στη λεγόμενη «κεντρική ζωή». Η Πριγκίπισσα Χριστίνη έχει προβληθεί για εκπαιδευτικούς και διδακτικούς σκοπούς στο πλαίσιο του σεμιναρίου Η εξοικείωση των παιδιών με την «εικόνα» και την «ιδέα» της αναπηρίας, που έγινε το 2009 στην ΑΘήνα, καθώς και στο πλαίσιο του μαθήματος «Εκπαίδευση ατόμων με νοητική καθυστέρηση» του Προπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών του τμήματος Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Βάσει ποιου κριτηρίου θεωρείται ένας άνθρωπος συγκροτημένος και ικανός και κάποιος άλλος ανάπηρος και ανεπαρκής; Στην ταινία ακούγονται –ανάμεσα στις φωνές πολλών αυτιστικών– εκείνοι που διαφωνούν με την ιδέα ότι πρέπει να «θεραπευτούν» κι εκείνοι που η ζωή τους αποτελεί ζωντανό παράδειγμα του τι σημαίνει ολοκλήρωση. Κεντρικός άξονας της ταινίας είναι οι ζωές τριών ανθρώπων που βρίσκονται σε κρίσιμο ηλικιακό στάδιο και πάσχουν από αυτισμό. Η 3χρονη Βάιολετ αφομοιώνει τον κόσμο των αισθήσεων και μαθαίνει τρόπους να κινείται σ’ αυτόν. Ο έφηβος Νίκολας αρχίζει να αποδέχεται τη διάγνωσή του και την ίδια του την ταυτότητα. Η Πάολα έμαθε πρόσφατα για την ασθένειά της και προσπαθεί να ισορροπήσει τη ζωή της ανάμεσα στη δουλειά της για την προάσπιση του αυτισμού και στις απαιτήσεις της κατ’ οίκον διδασκαλίας του γιου της και της διευθέτησης του υπό διάλυση γάμου της. Μέσα απ’ την εξέταση των διαφορών στη συμπεριφορά και στην αντίληψη από μέρους των αυτιστικών –διαφορών που τους απομακρύνουν από την κοινωνία που ορίζει τα πρότυπα και που τους καλεί να τα ακολουθήσουν– ο ορισμός του «φυσιολογικού» τίθεται υπό αμφισβήτηση. Εντέλει, η ταινία καταφέρνει να διευρύνει την έννοια του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
*Όλες οι προβολές θα πραγματοποιηθούν στο Παγοποιείον First Floor Underground, με ελεύθερη είσοδο.
Ακολουθεί η αφίσα της εκδήλωσης
|













